Winnie woont sinds de geboorte van haar zoon, nu 32 jaar geleden, in Mariaberg. Het haar toegewezen huis was toen net gerenoveerd. Haar twee kinderen groeiden in Mariaberg op. Ze heeft de buurt in al die jaren zien veranderen van een uitsluitend witte wijk in een kleurrijke. ‘lk was toen de eerste kleurling in de straat’, zegt Winnie wiens ouders uit Indonesië afkomstig zijn. ‘De mensen in de straat kwamen naar me kijken, totdat ik in plat Mestreechs zei: ‘ lech höb gein knook in mien neus’. Toen was het afgelopen, wat ook wel grappig was. Na haar komst vulde de straat zich met mensen uit Curaçao, de Filipijnen en Turkse en Marokkaanse gezinnen. Winnie dacht wel eens: niet te veel, want ik wil me nog wel thuis voelen in mijn eigen stad. Anno 2021 is de bevolking in haar straat gemengd met maar weinig Mestreechtenere. Ze is blij met haar buren waar ze het uitstekend mee kan vinden, heeft enkele vrienden en veel kennissen in de buurt. Fijn zo’n multiculti samenleving.
Als alleenstaande moeder heeft Winnie, omdat er brood op de plank moest komen, altijd gewerkt. Bij de Molenhof, de Beyart, in de kinderopvang en bij voormalig Klevarie, maar altijd met tijdelijke contracten. Dat betekende in de praktijk dat ze na drie contracten weer ontslagen werd en soms ter overbrugging ook in de bijstand terecht kwam. Ze probeerde steeds een vast contract te krijgen. Winnie kwam als frisse wind binnen in een organisatie en bracht nieuwe ideeën naar voren. Die plannen werden ook in de realiteit gebracht, maar enige waardering in de vorm van een loonsverhoging of een vast contract, zat er in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw in het kader van de flexibilisering, niet in. Helaas werd Winnie ziek, kreeg lichamelijke klachten waaronder artrose, fybromyalgie en reuma, waardoor ze in de ziektewet terecht kwam, Na jaren werd ze tot haar grote verdriet volledig afgekeurd omdat het lichamelijk niet meer ging.
Vervolgens heeft Winnie als vrijwilliger gewerkt in het Buurtcentrum en heeft ze samen met Peet ongeveer zeven jaar geleden De Inleup opgezet. Dat heeft ze twee jaar gedaan. Die tijd is nu voorbij. Ze denkt erover om als vrijwilliger bij het Hospice in de Abtstraat te gaan werken. Gezien de barre coronatijd twijfelt ze nog, maar wie weet!
Er wordt momenteel op grote schaal gerenoveerd in Mariaberg. Uitgangspunt daarbij is dat de mensen thuisblijven tijdens de renovatie. Een zus van Winnie heeft daarmee te maken en zegt: ‘Je wilt niet weten in wat voor een rotzooi je dan terecht komt. Bij mij hadden ze het plafond eruit gehaald.’ Winnie weet nog niet of ze de renovatie van haar huis nog wil meemaken op haar leeftijd. En gezien haar lichamelijke ongemakken denkt ze dat zo’n verbouwing heel zwaar zou worden.
Ze vindt de plannen in het kader van De Blauwe Loper een uitstekend idee. Vooral dat er meer groen in de wijk komt, kan haar bekoren. Dan kan ze ’s avonds met haar hond daar nog een ommetje maken. Meer groen is een welkom vooruitzicht, toppie!!
